De laatste keer.

“Neem de omgeving nog maar even goed in je op want het is de laatste keer dat we hier rijden”… De laatste keer dit ritje, de laatste keer naar stage, de laatste keer stappen… Het tijdperk van laatste keren is aangebroken. Vandaag was onze laatste stagedag, en woensdagavond vliegen we terug naar Nederland. Voor alles is een laatste keer, maar eigenlijk ben ik er nog niet echt aan toe.

De afgelopen weken waren onze ouders op visite. Het was heel leuk om ze op bezoek te hebben, maar hierdoor leek de tijd wel nog sneller voorbij te gaan. Ze zijn er bijna drie weken geweest om te genieten van het Surinaamse en om te zien wat we hier allemaal uitspoken. Ze hebben een heerlijke tijd gehad. Dat kon ook bijna niet anders want Francien en ik hadden een strakke planning gemaakt met leuke tripjes, Surinaams eten en avondjes uit.. Zo hebben we het eerste weekend een mooie boottocht gemaakt om oude suikerplantages te bekijken en dolfijnen te spotten. Bij toeval kwamen we ook nog een brulaap, kaaiman en een paar schildpadden tegen. De plantagetocht hadden we zelf al een keer eerder gedaan per fiets, maar het was wederom indrukwekkend om te zien.

De volgende dag vertrokken we voor twee dagen naar Brownsberg en Stoneiland. Dit is een natuurgebied rondom het Brokopondomeer. Dit stuwmeer is ontstaan nadat in de jaren 60 een stuk regenwoud ter grote van de provincie utrecht is ondergelopen voor de opwekking van energie. Uit het water steken duizenden afgestorven bomen wat een spookachtig surrealistisch plaatje oplevert. Afijn, tijdens deze tweedaagse hebben we een mooie jungletocht op de Brownsberg (die eigenlijk meer op een heuvel lijkt) gemaakt met onze gids Boykie. Boykie was een echte praatjesmaker die niet kon lopen en praten tegelijk en bij alles wat hij tegen kwam een heeel uitgebreid verhaal wist te vertellen. Hou de Tv in de gaten want hij is binnenkort te zien bij “atlas” een soort expeditie robinson van BNN. De volgende dag stond er nog een boottochtje over het meer met de dode bomen en een bezoekje aan een goudmijn op het programma.

Ook nog een grappige anekdote, bij terugkomst is mijn vader (afwezig als hij soms kan zijn) door een glaswand van 2x2 meter gelopen in het duurste hotel van Paramaribo. De wand lag in stukken maar wonder boven wonder kwam hij er ongeschonden vanaf en was het best wel een komische situatie.

Twee dagen later hadden we alweer het volgende tripje op de planning. In een heel smal bootje voeren we door het moeras en de mangrove naar de kust om reuzenschildpadden te zien bevallen. ’s Avonds rond een uurtje of 9 kwamen deze prehistorische dieren aan land om soms meer dan honderd eieren te leggen. Tijdens het leggen raakte de gigantische schildpadden met een kop zo groot als ons hoofd, in een soort trance waardoor we ze van heel dichtbij konden bekijken. Heel gaaf om te zien! Helaas moesten we ’s nachts ook weer terug in het bootje en waren de muggen inmiddels baas van het moeras. Ik geloof dat ik niet helemaal welkom was (of juist wel), want onder de bulten kwam ik thuis. Onderweg hadden we nog wel een kaaiman gevangen, dat was dan wel weer vet.

Het weekend daarop was het alweer koningsdag. Helaas heb ik de feestjes in Nederland moeten missen, maar in Suriname hebben we het ook niet helemaal aan ons voorbij laten gaan. De Dijk trad hier op, wat goed uit kwam aangezien mijn ouders groot fan zijn. Het was een heerlijk avondje swingen met de ouders.

De volgende dag trokken mijn ouders erop uit om 5 dagen naar het binnenland te gaan. Ze gingen vertoeven in een marrondorp. Hier leven mensen nog volgens traditionele leefwijzen. Helaas kon ik niet mee aangezien er ook nog een beetje stage moest worden gelopen. Toch zijn we die week nog drie dagen met Franciens ouders op trip geweest. We gingen naar een eilandje dat dichtbij het dorp van mijn ouders lag. Tijdens dit tripje gingen we onder andere een aantal dorpjes bezoeken (waaronder het dorp waar mijn ouders verbleven) om te zien hoe de mensen daar leefden. Zo wonen ze in kleine houten hutjes met rieten daken, wassen hun kleding in de rivier, lopen ze met van alles op hun hoofd en wordt er nog gejaagd voor een lekker mals stukje vlees op het vuur. Toch is het niet helemaal primitief meer aangezien iedereen een aantal uur per dag van stroom is voorzien en er in veel hutjes gewoon een tv staat. Verder hebben we een boswandeling gemaakt en lekker gezwommen in de stroomversnellingen rondom het eiland. Ook hadden we een erg gezellige buurman. Naast ons hutje zat een joekel van een vogelspin :|.

Toen dit mooie tripje erop zat vlogen Franciens ouders de volgende dag alweer naar huis. Om de vakantie goed af te sluiten zijn we lekker uit eten geweest en hebben we onze salsamoves geshowd op de vaste salsa-avond in ’t Vat. Pap en Mam hebben zelfs ook nog een dansje gedaan! Over de uitvoering hiervan zal ik verder niet uitweiden haha. Mijn ouders vertrokken een paar dagen later, dus hebben we nog lekker een dagje gerelaxed bij de cola-kreek. Een kreek die, zoals de naam al doet vermoeden, de kleur van cola heeft. Lekker uitgerust vlogen mijn ouders de volgende dag weer naar Nederland en ging voor ons de laatste stageweek in. Inmiddels zit die week er dus alweer op en hebben we de stage goed afgerond. Het filmpje is af en iedereen was positief. Nadat ie hier in de uitzending is geweest zullen we hem op youtube plaatsen.

Dit weekend hebben we nog een leuk tripje op de planning met een hele leuke groep. Nog even genieten voordat we straks voor de laatste keer voet op Surinaamse bodem zetten.

(foto's volgen!)